اسم ها ، بلای جان اتحاد اپوزوسیون !

هدف :

تمام آزادی ها برای ایران ،

آبادانی برای ایران ،

بازیابی غرور از دست رفته در تمام زمینه ها برای ایران ،

بازیابی اعتبار از دست رفته در صحنه های جهانی برای ایران ،

اینها و بسیاری دیگر تمام اهداف هر کسی است که می آید و با یک رژیم دیکتاتوری که از نگون بختی و جهل های لحظه ای نشات گرفته مبارزه می کند و دقیقا برای ایران و فقط هم برای ایران. و این همیشه درست خواهد بود و یکسان تا جایی که اسم ها به میان می آیند !

فرقی نمی کند این اسم چه باشد ! 
اصلا کارش درست باشد یا نه ، چه پیشینه ای داشته باشد یا نداشته باشد . اصلا مهم نیست چه می گوید ، اسمش است که حرف می زند نه اینکه چه می گوید ... ! 
کاری که می کند مهم نیست ، آن چه ما دوست داریم به او نسبت دهیم است که اهمیت پیدا می کند . 

وقتی اسم مورد نظرش به میان می آید ، می شود ، حال را بنگر نه قیل و قال را ! اما امان از اینکه اسم مورد نظرش نباشد می شود راننده ای که تنها با دیدن آینه وسط و دیدن پشت رانندگی می کند ! حال به من بگویید آینده این راننده چه می شود ؟ روشن است می شود حال و روز آینده ایران که به راستی به آینده اتحاد ایرانیان وابسته است آن هم به خاطر همین اسم ها !

با خود می اندیشیدم که به فرض حالا اسم ها را حذف کنیم ، و یک ایده برای آینده ریخته و آن را انتشار عمومی دهیم . اگر ایده خوب باشد و فرد دهنده آن هم وابسته به هیچ اسم ( از همان ها که می دانید !) نباشد ، مطمئنا هیچ کس از یک اپوزوسیون واقعی نمی تواند با آن مخالفت کند ! اما آیا در کل هیچ مخالفی پیدا نمی شود ! آهان حالا اینجا جایی است که دشمنان آزادی معلوم می شوند و مزدوران یک حکومت دیکتاتوری ! ( منظور این نیست که هیچ نقدی بر هیچ ایده ای نباشد بلکه این فرضی است تماما ایده آل از یک ایده خوب برای بهبود وضع موجود ) اما امان از وقتی که پای اسم ها به میان بیاید ، اولین نظرات را همین مزدوران داده و در طرفداری از یک اسم ! حالا غذای ما آماده طبخ است چرا که ادامه کار می افتد بین موافقان و مخالفان اسم ها !

این است که می گویم اسم ها ، حتی بدون دخالت خود آنها می شوند بلای جان اپوزوسیون و اینجاست که هدف ها در عمل تغییر کرده و می شود تماما برای اسم مورد نظر هر کس و اینجاست که هدف اصلی در سطح شعاری فریبنده پنهان شده و پایین می اید و در واقع هدف اصلی است که گم شده و بازیچه می شود .

اما حتی فرض حذف اسم ها نیز کار درستی نیست ، چرا که آینده ایران به تمام نیروهایش احتیاج دارد . آنچه نادرست است گم کردن هدف اصلی و فرعیات را جای آن غالب کردن است . و چیزی که نباید فراموش شود این است که جامعه را تنها این اسم ها و طرفدارانشان نیستند که تشکیل داده اند بلکه اکثریت جامعه را مردم عادی و مستقل از هر اسمی اند که تشکیل داده اند ولی به علت نداشتن بلندگو صدایشان از صدای بلند این اسم ها کمتر شنیده می شود .


یعنی می شود روزی را ببینیم که همه فقط و فقط ایران برایشان مهم باشد و بس ؟ آیا این رویاست ؟ جواب در دست تک تک ماست !