نوبت مجتبی واحدی هم رسید ! ( مقاله ای اندر باب جمهوری اسلامی مخالفانی از جنس خود تربیت می کند )

قبل از این ایشان را نمی شناختم ، اما همان یک بار و اولین بار کافی بود تا متوجه شوم واحدی فرق دارد . باهوش ، مسلط ، دارای تحصیلات عالیه و مطلع در امور و از همه مهمتر رک ! اصلا مهم نبود که برخی عقایدم با او نخواند او به مفسری تبدیل شده بود که محال بود برنامه های سیاسی  اش را از دست بدهم . اما نکته ای دیگر که همیشه در او مثبت بود ، تعصب خاصی نسبت به چیزی نشان نمیداد . حتی اگر تعصباتی در او وجود داشت . این بسیار عالی بود و باعث محبوبیت او در بسیاری از قشر های سیاسی و اجتماعی شده بود . او بسیار عالی تر نشان داد وقتی همه هم قطاران سابقش در دمادم انتخابات شروع به زمزمه های شرکت در انتخابات را آغاز کرده بودند ، او صریحا انتخابات را تحریم کرد . تا جایی که باعث دلگیری برخی دوستان سابق او نیز گردید . بعدها نیز بعد از رای آن سید خندان ، با اینکه می توانست سکوت کند و یا حتی حمایت ، به هیچ روی عقب ننشست و از او انقاد کرد . حال هم اگر برنامه های او را دنبال کنید گاها طعنه هایی را به سید خندان رای پنهانی خواهید دید ، از او که زمانی سردبیر آفتاب یزد بوده است !
اما می دانستم این پایدار نیست . این که یک فرد مفسر سیاسی ممکن است از حکومت انتقاد کند خوب بسیار دلپذیر و مطبوع است  اما امان از اینکه انتقادی نسبت به گروهی و شخصی ... بله دیگر موج ها آغاز می شود . "او نیز خود را نشان داد ..." " مهره سوخته ..." " معلوم بود او زمانی در رژیم بوده ..." "من که از آغاز می دانستم ... " ....... !
و بالاخره این زمان فرا رسید ...
بسیار واضح است ! او یک مفسر سیاسی با عقاید خاص خودش است و ممکن است از هر تحرک خاصی حمایت کند یا نسبت به آن نقد داشته باشد . در این میان افراد نیز با توجه به عقاید خود نیز ممکن است به نظراتش عکس العمل خاص خود را داشته باشد اما در ایران کمی اوضاع فرق می کند !
نمیدانم از کجا نشات گرفته ؟ شاید از اینکه هیچ یک نه نقد کردن را آموختیم و نه شنیدن آن ! نقد در جامعه ما به مثابه خصومت تلقی می شود و به جای داشتن جواب و در نتیجه ادامه بحث ها ، با شنیدن نقد ، اعلان جنگی از طرف مقابل برداشت می شود و توپ خانه ها به کار می افتند ... !
واقعا چرا نمی خواهیم بپذیریم شخصی وجود دارد اینجا که از بعضی نظراتش طرفداری داشتیم ، و حالا نسبت به چیزی که شاید مورد نظر ماست انتقاد دارد ! همین ! نه چنین شخصی را باید آنقدر بزرگ کرد که دیگر نتوان پایین آورد و نه اینکه دیگر او را کشت !
در مسائل اخیر ، این آیا رسم جهان آزاد است که بی محاکمه حکم صادر کنیم ؟ بی دلیل متهم ؟ این که می شود جمهوری اسلامی ، اینکه می شود دیکتاتوری ! این که می شود ... به راستی به چنین کارهایی ، رفتار ما که مثلا اپوزوسیون هستیم چه فرقی با رفتار حکومتی که دیکتاتور می خوانیمش خواهد داشت ؟ نکند ما هم دیکتاتور شده باشم ! اینگونه که دیگر مهم نیست ج.ا برود یا باشد ، هر حکومت و سیستمی که باشد همین آش است همین کاسه ..
تمام سرمایه ها را به خاطر تعصبات بیهوده از دست خواهیم داد و بعد به بن بستی می رسیم که دیگر هیچ راه بازگشتی در آن وجود ندارد ، نکند اکنون در حال قدم برداشتن در چنین مسیری هستیم ؟
در این مقاله نه سعی در بزرگ کردن شخصی داشتم و نه تخطئه گروه یا شخص خاصی ، فقط موضوعات روز که چندی است رسیده است به متجبی واحدی مرا به این وا داشت تا این نقد را که بسیار وقتی است در دل دارم منتشر کنم ...